De koolstofcyclus is een biogeochemische kringloop die de processen beschrijft waarin het element koolstof op aarde circuleert. Koolstof tref je aan in de atmosfeer of lucht, in de biosfeer of levende organismen, in de lithosfeer of gesteenten en in de hydrosfeer of het water.

Hoeveel CO₂ water bevat, kunnen we bepalen d.m.v. een titratie. We kunnen ook het effect van de temperatuur nagaan op de oplosbaarheid van CO₂ in water door te werken bij verschillende temperaturen.
De invloed van de temperatuur op de oplosbaarheid van een gas in water tonen we aan…

Om de klimaatopwarming een halt toe te roepen is het belangrijk dat we gezamenlijk minder CO₂ uit stoten. Tevens dient er ingezet te worden op het actief afvangen van CO₂ uit de lucht. Een methode die CO₂ kan afvangen is versnelde kustverwering (“coastal enhanced silicate weathering”). Het idee is gebaseerd op het natuurlijk proces waarbij silicaatgesteenten (bijvoorbeeld kwarts of olivijn, beide silicaatmineralen) verweren en bij dit proces CO₂ vastzetten.

Download de ingevulde leerkrachtenversie en de werkbundel…

De koolstofcyclus of koolstofkringloop is een biogeochemische kringloop die de processen beschrijft waarin het element koolstof in en rond de aarde circuleert, in verschillende gedaanten (lees: chemische verbindingen). Koolstof tref je aan in vier verschillende reservoirs: de atmosfeer (lucht), hydrosfeer (water), lithosfeer (gesteenten) en biosfeer (levende organismen), in verschillende maar quasi constante hoeveelheden.

Door de verbranding van fossiele brandstoffen is de CO₂-concentratie in de atmosfeer tot ver boven natuurlijke niveaus gestegen. Waar deze concentratie over de voorbije 800.000 jaar ongeveer tussen de 180 ppm (ijstijd) en 280 ppm (tussenijstijd) bleef, overschrijden we nu een concentratie van 400 ppm (parts per million, deeltjes per miljoen). CO₂ is een broeikasgas waardoor de atmosfeer en de oceaan opwarmen. Dit versterkt broeikaseffect zorgt ervoor dat ijs smelt en is de motor van de zeespiegelstijging. Maar niet alleen het smelten van ijs zorgt voor een…

Door de verbranding van fossiele brandstoffen is de CO₂-concentratie in de atmosfeer tot ver boven natuurlijke niveaus gestegen. Waar deze concentratie over de voorbije 800.000 jaar ongeveer tussen de 180 ppm (ijstijd) en 280 ppm (tussenijstijd) bleef, overschrijden we nu een concentratie van 400 ppm (parts per million, deeltjes per miljoen). CO₂ is een broeikasgas waardoor de atmosfeer en de oceaan opwarmen. Dit versterkt broeikaseffect zorgt ervoor dat ijs smelt en is de motor van de zeespiegelstijging. Maar niet elk type ijs zorgt bij smelten voor een…

Veranderingen in het gemiddeld zeeniveau zijn van alle tijden. Op het hoogtepunt van de laatste ijstijden zat er zo veel water opgeslagen in ijskappen op het land dat de zeespiegel een stuk lager stond dan vandaag. Zo’n 120-130 m. De Noordzee stond toen grotendeels droog en prehistorische mensen, mammoeten, wolharige neushoorns, bizons, lynxen en wolven bevolkten dit landschap. Vandaag worden we geconfronteerd met een zeespiegelstijging. Hoe zit dat precies?

Experimenten/opdrachten voor de leerlingen worden aangeduid met dit symbool…