Voedingssupplementen
Eieren verrijkt met omega-3 zijn een ware rage. © Albert Hein
Wie gezond wil zijn, krijgt het advies om regelmatig vette vis of zeewier te eten. Heb je echter tekorten of vraagt je lichaam meer dan je voeding kan voorzien, kun je beroep doen op de grote markt aan voedingssupplementen. Onder de populaire supplementen rekenen we de omega-3 vetzuren, verkregen uit vette vis (zoals ansjovis, zalm, haring, …) of krill (een piepklein schaaldiertje uit de polaire zeegebieden waar walvissen gek op zijn). Naar het nut van omega-3 vetzuren, waaronder EPA (eicosapentaeenzuur) en DHA (docosahexaeenzuur) gebeurde veel onderzoek. Deze lange vetzuurketens zouden bijdragen tot een goede werking van het hart en de hersenen, zouden beschermen tegen ontstekingen, de kans op kanker verkleinen, goed zijn voor de groei van de ongeboren baby, enzovoort. De wereldwijde vraag is dan ook groot, te groot voor het visbestand in zee. Er is dus nood aan alternatieve bronnen. Een daarvan zijn de microalgen (eencellige wiertjes) die van nature omega-3 vetzuren aanmaken. Vissen hebben trouwens enkel omega-3 vetzuren omdat ze microalgen eten. Naast microalgen kunnen we ook vette vissoorten zoals de zalm kweken. Naar duurzaamheid toe scoort de nog vettere en op de markt gebrachte Belgische omegabaars beter dan de zalm, gezien deze niet gevoed wordt met vismeel en visolie.
Een ander voedzaam zee-organisme voor de supplementenmarkt is kelp. Kelp is een verzamelnaam van verschillende bruinwieren waaronder het Japanse zeewier Kombu behoort. Kombu is zeer rijk aan jodium wat de werking van onze schildklier ondersteunt. Dat er in Japan opvallend minder mensen sterven aan kanker, wordt volgens een grootschalige studie geassocieerd met een hoge inname van jodium verkregen uit kelp en andere zeewiersoorten.
Aquacultuur van een groot bruin zeewier die tot de kelp familie behoort genaamd Alaria esculenta in de Bay of Fundy (Canada). © Thierry Chopin