Voedselketen in zee
Het leven in zee is enigszins anders georganiseerd dan het leven op het land. Van gras naar zebra naar leeuw, een doorsnee voedselketen op het land is vrij eenvoudig. Voedselketens in zeeën en de oceaan zitten complexer in elkaar dan een grote vis die kleine vis eet, die nog kleinere vissen eet, die op hun beurt plankton verorberen. Ook al klopt in een aantal gevallen dit scenario, toch zijn er heel grote uitzonderingen.
We beginnen bij het grootste dier in zee en meteen ook de grootste van onze planeet, de blauwe vinvis (Balaenoptera musculus). Volgens de bovenstaande redenering zou het dieet van deze zeereus uit grote vissen bestaan, gezien z’n omvang. Maar je wist wellicht al dat een walvis zich voedt met krill. Krill is een verzamelnaam voor verschillende kleine soorten garnaalachtigen die in de poolwateren voorkomen. De walvis beschikt over baleinen die per hap tot 1,2 ton krill uit het water kunnen filteren, dat zijn dagelijks 40 miljoen garnaaltjes. Hij doet dit door met opengesperde muil naar het wateroppervlak te zwemmen om een grote slok te nemen waarbij het krill uit het zeewater wordt gezeefd.
Ook de grootste vis op aarde, de walvishaai (Rhincodon typus), heeft een vergelijkbaar dieet. Hoewel een duiker bijna volledig in de mond van deze grote haai zou passen heeft de walvishaai weinig interesse in grote prooien. Zijn 300 rijen kleine tanden kunnen amper voedsel kauwen. Hij filtert plankton en andere kleine zeedieren al zwemmend uit het water.
Je merkt al snel dat het moeilijk wordt om van een voedsel’keten’ te spreken in zee. Omdat vele dieren verschillende diersoorten tot prooi nemen en zelf ook door verschillende diersoorten worden opgegeten, spreken we eerder van een voedselweb.
In deze module maken we daarom kennis met het vijfgangenmenu van de zee, welke de belangrijkste ingrediënten zijn en wie wie verorbert. Smakelijk!
Krill, voedselbron voor baleinwalvissen